ពេលណាយឺតកុមារពីត្មួយ?

ជួនកាលវាមិនងាយស្រួលក្នុងការយកទារកចេញពីក្បាលដោះទេ។ ហើយទាំងអស់ដោយសារតែឪពុកម្តាយមិនតែងតែមានពេលវេលាដើម្បីទស្សន៍ទាយពេលវេលាត្រឹមត្រូវ។

ដើម្បីកំណត់ថាតើអាយុប៉ុន្មានដែលល្អប្រសើរជាងក្នុងការបំបៅកុមារពីត្មួយសូមសាកល្បងរកមើលថាតើវាជាអ្វីនិងវិធីធ្វើឱ្យការឈឺចាប់នេះមិនឈឺចាប់។

តើអ្វីទៅជាអត់ចេះសោះ?

ដូច្នះមាយជាើនភាម ៗ បនាប់ពីកំណើតបានឆ្លងកាត់កុមារឱ្យថទាំ។ វាមិនអាចនិយាយបានថានេះគឺជាការខុស។ ក្នុងករណីមួយចំនួននាងងុយគេងមានប្រសិទ្ធិភាពជះឥទ្ធិពលដល់ការអភិវឌ្ឍនិងស្ថានភាពអារម្មណ៍របស់ទារកពីព្រោះពួកគេអាចបំពេញនូវការ ឆ្លុះបញ្ចោញ ដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ។ ដោយមានជំនួយរបស់នាងកុមារស្ងប់ស្ងាត់ធ្លាក់ចូលដេកលក់បានយ៉ាងងាយដោយអរគុណចំពោះកូនត្លុកទារកអារម្មណ៍នៃសន្តិសុខនិងការលួងលោមត្រូវបានបង្កើតឡើង។

ពេលកូនធំឡើងប៉ុន្ដែមិនប្រញាប់ប្រញាល់ចូលរួមជាមួយ«គូកនដ៏ស្មោះត្រង់»ឪពុកម្ដាយគួរយកចិត្ដទុកដាក់ប្រហែលជាកូនប្រហែលជាខ្វះការយកចិត្ដទុកដាក់និងយកចិត្ដទុកដាក់។ ដូច្នេះគាត់ព្យាយាមលុបបំបាត់ភាពមិនស្រួលខាងផ្លូវចិត្តនិងបំពេញកង្វះភាពកក់ក្តៅរបស់មាតាបិតា។

តើអាយុប៉ុន្មានដែលយើងគួរផ្ដាច់កូនពីត្មួយ?

ក្មេងម្នាក់ៗមានលក្ខណៈបុគ្គលគាត់អភិវឌ្ឍគាត់ដឹងពីពិភពលោកគាត់មានទម្លាប់និងការយល់ឃើញរបស់គាត់អំពីបរិស្ថាន។ ដូច្នេះវាមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការកំណត់ឈ្មោះអាយុពិតប្រាកដនៅពេលចាំបាច់ហើយវាអាចធ្វើឱ្យកុមារយឺត ៗ ពីសត្វខ្លាឃ្មុំ។

វាត្រូវបានគេជឿជាក់ថាក្នុងរយៈពេលពី 3 ទៅ 6 ខែទារកដែលពីដំបូងត្រូវបានប្រើទៅក្បាលដោះអាចបោះបង់ទម្លាប់នេះដោយមិនមានផលវិបាកណាមួយឡើយ។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះកុមារមានសញ្ញាទាំងអស់នៃឆន្ទៈក្នុងការបណ្តេញក្បាលសត្វប៉ុន្តែមិនមែនម្តាយច្រើនទេដែលមានពេលដើម្បីទាញយកប្រយោជន៍ពីពេលបច្ចុប្បន្នហើយបន្ទាប់មកប្រឈមមុខនឹងការលំបាក។

ឱកាសអំណោយផលនៅពេលក្រោយនៅពេលដែលវាចាំបាច់ក្នុងការដោះដូរកុមារពីត្មរមួយមកមិនមានរយៈពេលជាងពីរឆ្នាំទេ។ ដោយសារតែការពិតដែលមានតែនៅក្នុងអាយុនេះនៅក្នុងកុមារបានយល់ពីតម្រូវការច្បាស់លាស់និងការបញ្ចុះបញ្ចូលឪពុកម្តាយ។ លើសពីនេះទៀតទារកចាប់ផ្តើមដឹងថាគាត់កំពុងធំឡើងហើយគាត់មិនត្រូវការក្បាលសុដន់ទេ។

តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីញ៉ាំកំទេចកំទេចកំទេចកំទីពីវិធីអត់ចេះសោះ

សម្រេចចិត្តថាតើត្រូវវាត់កុមារពី ត្មួ យប៉ុណ្ណាវាគ្រាន់តែជាឪពុកម្តាយប៉ុណ្ណោះ។ គួរកត់សម្គាល់ផងដែរថានៅពេលដែលការបត់ជើងតូចចេញពីក្បាលដោះអ្នកត្រូវបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ច្រើនដល់ទារកនិងចូលរួមចំណែកយ៉ាងសកម្មក្នុងជីវិតរបស់គាត់។ មិនមានសកម្មភាពមុតមាំនោះគឺអ្នកមិនអាចបង្ខំឱ្យដោះក្បាលដោះរបស់វាចេញបានទេ ម៉េត្រូរបស់នាងជាញឹកញាប់ខ្ញុំតែងតែណែនាំជីដូនរបស់ខ្ញុំកាត់វាឬបោះវាឱ្យឆ្ងាយ។ វាជាការល្អបំផុតក្នុងការព្យាយាមយល់ស្របនិងពន្យល់ដល់ខ្ទមថាគាត់ជាមនុស្សពេញវ័យរួចហើយហើយវាជាការល្អប្រសើរជាងមុនដើម្បីឱ្យក្បាលដោះរបស់សត្វទន្សាយកំប្រុកឬតួអង្គរឿងនិទានមួយចំនួនទៀត។

អ្នកអាចបង្កើតសាច់រឿងនិងដើមរឿងដែលសំខាន់គឺថាទារកចាប់អារម្មណ៍និងយល់ព្រមចូលរួម។ ត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ហើយបន្ទាប់មកគាត់បានផ្លាស់ប្តូរចិត្តរបស់គាត់ហើយចាប់ផ្តើមស្នើសុំ "ត្រកូល" ត្រឡប់មកវិញ។ ក្នុងករណីនេះអ្នកមិនចាំបាច់ទទូចដោយខ្លួនឯងទេ។ វាត្រូវតែយល់ថាកុមារមិនថានៅអាយុប៉ុន្មានដែលអ្នកចាប់ផ្ដើមផ្ដាច់ចេញពីស្នប់ម្ខាងទេវាជាការលំបាកក្នុងការចូលរួមជាមួយផ្លូវធម្មតានៃពិភពលោកតូចរបស់គាត់។