តើមានព្រលឹងទេ?

ព្រលឹងជាព្រលឹងដែលមិនបានលាក់បាំងពីមនុស្សដែលបានស្លាប់។ ភាគច្រើនជាមនុស្សទាំងនេះដែលត្រូវបានសម្លាប់ឬស្លាប់ដោយភាពអយុត្តិធម៌។ ពួកគេបានរកឃើញនៅក្នុងពិភពរបស់ពួកគេដោយសារតែពួកគេបដិសេធមិនទៅនោះ។ ពួកគេនៅតែមាននៅទីនេះដោយសារតែជំនួញមិនទាន់បញ្ចប់មួយចំនួនដែលទាក់ទងនឹងវត្ថុឬកន្លែងផ្ទាល់ខ្លួន។ ដូចគ្នានេះផងដែរវាអាចជាសារធាតុងងឹតដែលកើតមាននៅក្នុងកន្លែងឈឺចាប់ទូទៅរបស់មនុស្សឧទាហរណ៍ការស្លាប់ដោយហិង្សាដ៏ធំមួយឬការធ្វើទារុណកម្ម។

មានខ្មោចនៅក្នុងជីវិតពិតទេ?

មនុស្សជាច្រើនសារភាពថាពួកគេបានឃើញអ្វីមួយដែលមើលទៅដូចជាខ្មោច។ ជាញឹកញាប់មនុស្សម្នាក់មើលឃើញសាច់ញាតិដែលបានស្លាប់ឬអ្នកស្គាល់គ្នា។ ដោយសារតែនេះវាមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការយល់ថាតើមានខ្មោចនៅក្នុងការពិតឬជាផ្លែឈើនៃការស្រមើលស្រមៃរបស់យើង។

គ្រីស្ទសាសនាមិនជឿលើអត្ថិភាពនៃខ្មោចនៃមនុស្សស្លាប់នោះទេប៉ុន្តែវាមិនបដិសេធនូវអត្ថិភាពនៃអារក្សដែលធ្វើពុតជាខ្មោច។ ដូច្នេះអ្នកមិនអាចហៅពួកគេឬ ទាក់ទងគ្នាបាន ទេពីព្រោះទាំងនេះមិនមែនជាមនុស្សដែលស្លាប់ពិតប្រាកដទេតែជាអារក្សដែលលាក់ខ្លួននៅពីក្រោយពួកគេ។

ពិសោធជាមួយខ្មោចនៅក្នុងមន្ទីរពិសោធន៍

ថ្មីៗនេះពួកអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានព្យាយាមបង្ហាញថាមានខ្មោច។ មានមនុស្សដែលអាចមានអារម្មណ៍ថាមានវត្តមានខ្មោចខ្មៅងងឹតកើតនៅក្នុងការភ័យខ្លាចនិងក្នុង ភាពតានតឹង ។ ក្នុងកំឡុងពេលពិសោធន៍នេះខ្មោចមន្ទីរពិសោធន៍មួយត្រូវបានបង្កើតឡើង។ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានពិនិត្យនិងស្កេនតំបន់ដែលរងផលប៉ះពាល់នៃខួរក្បាលចំពោះអ្នកជំងឺដែលមានជំងឺសរសៃប្រសាទ។ ទាំងនេះគឺជាផ្នែកដែលទទួលខុសត្រូវសម្រាប់ការសម្របសម្រួលនៃចលនាការយល់ដឹងត្រឹមត្រូវអំពីពេលវេលានិងលំហនិងការយល់ដឹងដោយខ្លួនឯង។ បន្ទាប់មកអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត 28 នាក់ត្រូវបានអញ្ជើញដែលត្រូវបានជំនួសដោយសញ្ញាប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទដែលចូលមកផ្នែកមួយនៃខួរក្បាលហើយបិទភ្នែករបស់ពួកគេ។ បន្ទាប់មកពួកគេត្រូវបានគេសុំឱ្យរៀបចំមនុស្សយន្តពិសេសហើយមនុស្ស 10 នាក់មានអារម្មណ៍ថាមានវត្តមានខ្មោចនៅក្បែរពួកគេ។

ទោះបីជាមានចំណេះដឹងខ្លះៗប៉ុន្តែសំណួរថាតើមានខ្មោចនៅតែមានភស្តុតាងឬការបដិសេធភ័ស្តុតាងរយភាគរយនៃការរស់នៅទីនោះ។